Czym jest proces integracji sensorycznej?
Proces integracji sensorycznej jest organizowaniem, interpretacją oraz przetwarzaniem bodźców zmysłowych, który rozpoczyna się i zachodzi w organizmie już podczas życia płodowego. Systemy zmysłów oraz zdolność prawidłowego odbierania i klasyfikowania bodźców rozwijają się aż do wieku wczesnoszkolnego na zasadzie reakcji łańcuchowej. Prawidłowy rozwój zależny jest od właściwego przebiegu wszystkich elementów rozwoju integracji sensorycznej i jest podstawą prawidłowego uczenia się i zachowania.
Najczęstszymi objawami zaburzeń integracji sensorycznej mogą być zaburzenia koordynacji ruchowej, trudności w wykonywaniu złożonych czynności ruchowych, trudności z grafomotoryką, uczeniem się oraz zauważalna nadwrażliwość lub obojętność na bodźce sensoryczne. W przypadku zaobserwowania u dziecka podobnych powtarzających się trudności lub trudności, które wydają się nie mieć racjonalnego podłoża, najlepszą opcją może się okazać diagnoza zaburzeń integracji sensorycznej.
Diagnoza integracji sensorycznej
Diagnoza zaburzeń integracji sensorycznej polega na obserwacji dziecka, przeprowadzeniu testów diagnozujących przez certyfikowanego terapeutę SI oraz wywiad z rodzicami, którzy najlepiej znają dziecko dzięki dokładnej, codziennej obserwacji jego zachowań oraz preferencji. Dopiero po przeprowadzeniu oraz postawienia diagnozy można przystąpić do terapii dopasowanej do indywidualnych potrzeb dziecka.
Terapia integracji sensorycznej
Terapia integracji sensorycznej polega na dostosowaniu środowiska zewnętrznego oraz bodźców
z niego płynących, w taki sposób aby umożliwić dziecku jak najbardziej funkcjonalny oraz fizjologiczny rozwój. Ważna jest nie tylko regularna terapia w sali SI z terapeutą, ale również odpowiednio zorganizowane przez rodziców życie codzienne w celu utrzymania efektów terapii.
Dodatkową, ale równie ważną rolą rodziców, jest wsparcie emocjonalne oraz zapewnienie poczucia bezpieczeństwa dziecka. Zaburzeniom integracji sensorycznej często mogą towarzyszyć rozchwianie emocjonalne, zwiększona lub zmniejszona wrażliwość emocjonalna, której regulacja jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania oraz powodzenia procesu terapeutycznego.